Mensen zeggen niet altijd wat ze eigenlijk bedoelen. Soms is dat onvermogen in woordkeuze, soms zijn ze zichzelf niet volledig bewust van wat ze eigenlijk belangrijk vinden en soms is het een bewuste keuze omdat men de situatie nog niet helemaal vertrouwd of wil onderhandelen. In relatie zijn helpt je om subtiele signalen te horen dan wel te ontdekken wat er achter de feitelijk gesproken woorden schuil gaat. Bijvoorbeeld, alert zijn op de klemtoon kan je al veel informatie geven: “ìk kan dat gewoon niet”. Wat hoor je achter die woorden? Anderen kunnen het wèl!.
Een aantal gemeenten wil samenwerken op het gebied van jeugdzorg. Na een voorstel om een gezamenlijke inkoop te organiseren, roept een van de vertegenwoordigers: “Zó kunnen we niet met jullie samenwerken!” Iedereen is verrast omdat de gezamenlijke inkoop voor iedereen voordelig uitpakte. Voor de hand liggende gedachten over deze uitroep zijn: “bot”, “tactloos”, “niet constructief” etcetera. Maar met zulke meningen kom je niet meer te weten over wat hij nu eigenlijk wil zeggen.
Laten we aannemen dat je present bent met je automatische filter en ervoor kiest te luisteren door een constructief filter “wat is er echt aan de hand?”. Je denkt er zelf even over na: hij en zijn gemeente nemen actief deel, ze hebben zich al aan hun bijdrage aan de gezamenlijke begroting gecommitteerd, dus waar heeft deze uitroep nu mee te maken. Aangezien je het antwoord niet kunt bedenken stel je een open vraag:
Vanaf dit moment is wat denkwerk nodig en wellicht hebben andere gemeenten ook nog wensen waarover onderhandeld moet worden, maar de emotionele uitbarsting die tot een escalatie had kunnen leiden is tot kalmte gebracht door in relatie zijn en creërend luisteren en spreken.
Als je aanvullende kennis of voorbeelden op deze site wilt plaatsen of als je vragen hebt over de gepresenteerde informatie, neem dan contact met ons op. Alvast veel dank!